Үзе гали, үзе гади иде...
Кеше исәннәр күңелендә күпме сакланса, ул шуның кадәр гомерле була.
Күңелләргә яктылык, матурлык, аклык һәм сафлык өстәп, гомернең тагын бер елы узып китте. 2010 нчы ел – Укытучы елы буларак үтте.
Әмма күтәренке күңел, зур өмет, ышаныч белән башланып киткән елны, көтмәгәндә кайгы сөреме каплады. Гыйнвар аенда хөрмәтле зыялыбыз, "Россия Федерациясенең һәм Татарстан Республикасының атказанган укытучысы”, акыллы, кешелекле, кече күңелле шәхес - Зиннуров Шамил Зиннур улы безнең арадан көтмәгәндә китеп барды.
Шамил Зиннуровичның җырга тиң гомер юлының, тормышының кыл уртасында өзелүе – бик кызганыч. Кеше тормыш мәйданында көрәшә. Кайберәүләр генә үзләренә бүләк ителгән гомернең тәмен, ләззәтен тоеп озак яшиләр. Андый бәхетле җан ияләре кайсыбызны гына сокландырмый икән?! Әмма дөньялыкта кешеләрне мәхәббәт һәм нәфрәт, бәхет янәшәсендә хәсрәт сагалап тора. Гомер агышлары, яшәү яме, тормыш матурлыгы белән гомерләрнең үткәне сизелми дә кала. Шуңа күрә, тормыш итүне "күз ачып йомган ара” дип юкка гына әйтмиләр.
Прикрепления: